Δισκοπαρουσίαση

Πολλοί από ΕΜΑΣ τους γεννημένους την δεκαετία των 80’s ζώντας στα 90’s γνωρίσαμε ήχους της περασμένης δεκαετίας και προσπαθούσαμε να συγκρίνουμε το τότε και το τώρα στη μουσική και την δισκογραφία και προπαντός μειώναμε τα Ελληνικά δρώμενα στη Rock μουσική λέγοντας ότι αυτά που παίζουν κάποιοι προσπαθούν να μοιάσουν τα μεγάλα τότε ονόματα της διεθνούς μουσικής  σκηνής χωρίς να το καταφέρνουν.

Αργότερα παιδεύοντας τα αυτιά μας και καθώς τα ακούσματα μας πλήθαιναν και τα μουσικά σχήματα(group) για να μην μιλάμε μόνο με ξένους όρους άρχισαν να φθείρονται και να εξαφανίζονται είπαμε ότι η Ελληνική μουσική σκηνή του Rock τελείωσε πια!

Ε ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ!

Όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά ζει μέσα από παρέες ή και μεμονωμένα άτομα που προσπαθούν να μας αποδείξουν το αντίθετο .Γι’ αυτό και θα προσπαθήσω να σας δώσω μια μικρή γεύση από αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια και Κρατάνε την Rock μουσική σκηνή και όχι μόνο ζωντανή κάνοντας εμάς τους πιστούς του είδους να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!

Μια παρουσίαση λοιπόν των Ελλήνων Skelters(Θεσσαλονίκη),των Phase(Λάρισα),των Stop Rewind Play(Καβαλά και Αθήνα),και του Νίκου Ζάρκου(Καβάλα).

Οι Skelters ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα της Θεσσαλονίκης με ήχο λίγο πιο δυνατό από Rock n Roll και την πρώτη τους δισκογραφική δουλεία ονόματι «Explain to me» μας εξηγούν και μας αναλύουν τη δουλεία τους παρακάτω:

Άγγελος Χαραβιτσίδης (Φωνή, Κιθάρα, Πιάνο)
Δανιήλ Χαραβιτσίδης (Ντράμς, Κρουστά, Φωνητικά, Πιάνο)
Σταύρος Αμανατίδης (Κιθάρα, Φωνητικά, Μπάσο)
Θοδωρής Νικολάου (Μπάσο)

 “Explain To Me”,  Οι στίχοι των περισσοτέρων κομματιών είναι εμπνευσμένοι από την καθημερινότητα και από πραγματικά γεγονότα, που βίωσαν τα μέλη του συγκροτήματος. 

Tο πρώτο, με τίτλο «Let’s Go Party», είναι ένα καθαρά rock n’ roll κομμάτι, με ξεσηκωτική διάθεση και με εμφανείς τις επιρροές των Beatles, Little Richard, Deep Purple, Led Zeppelin και Kiss. Η μουσική του είναι γραμμένη από τον Άγγελο, ενώ οι στίχοι είναι από τον Άγγελο, τον Δανιήλ και τον Σταύρο.

 Το δεύτερο, «My Life Has Changed», είναι μια ερωτική  πιανιστική μπαλάντα και πλησιάζει περισσότερο στο στυλ του John Lennon, του George Harrison και των Queen. Τη μουσική επιμελήθηκαν ο ‘Αγγελος και ο Σταύρος, ενώ τους στίχους ο Δανιήλ. 

Το τρίτο, «See How Much I Love You», είναι μια rock ερωτική μπαλάντα. Οι στίχοι του και η μουσική είναι γραμμένα από τον Άγγελο και είναι ένα κράμα από Beatles,U2 και Bon Jovi, Bruce Springsteen και Aerosmith. 

Το τέταρτο και ομότιτλο κομμάτι «Explain To Me», είναι αφιερωμένο στη μεγαλύτερη μουσική επιρροή του συγκροτήματος, τον John Lennon, και μιλάει για την παγκόσμια ειρήνη και αγάπη.Τους στίχους και τη μουσική έχει γράψει ο Άγγελος το 1998, επηρεασμένο από Beatles, U2, Nirvana. 

Στη συνέχεια, σειρά έχει το «Now Is The Chance», ένα γρήγορο rock κομμάτι με τη μουσική να ανήκει στον ‘Αγγελο και τους στίχους στον Δανιήλ και στον Σταύρο με το riff της κιθάρας να σου μένει στο μυαλό και με επιρροές από Beatles, Bon Jovi, Oasis. 

Το επόμενο, με τίτλο«She Is A Liar», είναι ένα dance funk rock κομμάτι, με επιρροές από Beatles, U2, Queen,  Michael Jackson, Boney M, Modern Talking αλλά και από τη δεκαετία του ’80 και σε μουσική του Άγγελου και στίχους του 'Αγγελου και του Δανιήλ.

 Το «It’s A Pity», είναι ένα blues rock τραγούδι, με στίχους από τον Δανιήλ , όπου και γίνεται αναφορά στους πληγωμένους άνδρες από τις γυναίκες. Οι επιρροές του είναι από Beatles, Gary Moore και Led Zeppelin, Animals και Black Sabbath. 

Το προτελευταίο, το «Corruption» είναι το πιο σκληρό hard rock/heavy metal κομμάτι και αναφέρεται στη διαφθορά που υπάρχει στον κόσμο. Η μουσική είναι από τον ‘Αγγελο και οι στίχοι από τον Δανιήλ και τον Σταύρο επιρροές από Iron Maiden, Deep Purple, Beatles, Dream Theater. 

Το ένατο και τελευταίο,το «Journey», είναι ένα ορχηστρικό blues rock funk κομμάτι με επιρροές από Blues Wire, Stevie Ray Vaughan και Beatles.

Συμπερασματικά, τα εννέα τραγούδια του δίσκου ποικίλλουν , έχοντας το καθένα τη δική του «μουσική προσωπικότητα» και τη δική του ιστορία.

Κυκλοφορεί από την Lyra/Pan Vox

Οι Phase μια παρέα από την Λάρισα με ψυχεδελικό ύφος μας θυμίζει ότι έχουμε ξεχάσει από τα παλιά της Progressive Rock σκηνής αλλά  με ελληνικό στυλ μας δίνουν μια πρώτη γεύση από το τι θα ακούσουμε στο πρώτο τους δισκογραφικό επιχείρημα.

Θάνος Γρηγορίου (Φωνή ,Κιθάρα)

Αλέξης Αρναούτογλου ( Έγχορδα ,Πνευστά)

Μάριος Παπακώστας (Κρούστα)

Inside

Το ορχηστρικό κομμάτι που μας βάζει τον δίσκο είναι έμπνευση και δημιούργημα κατ' εξοχήν του Αλέξη από την πρώτη ιδέα μέχρι την ενορχήστρωση και νομίζω πως είναι ο τέλειος προπομπός αυτού που ακολουθεί στην συνεχεία.

The Smile

Το "Smile" σε κάποιες εμφανίσεις το προλογίζω σαν μια προσπάθεια συνένωσης του κλασσικού ροκ, την ποιητική ιδιοφυΐα του William Blake, απ' τού οποίου το ομότιτλο ποίημα έχω ξεκινήσει το κομμάτι, και την χαρά του να κάνεις νέους φίλους.

Perdition

Το πρώτο κομμάτι που ολοκληρώσαμε σαν γκρουπ όταν αποφασίσαμε να ανασυσταθούμε στα τέλη του 2008 μετά από τις ατυχείς προσπάθειες του παρελθόντος. Ξεκίνησε από μια ιδέα, του 2004, του τότε κιθαρίστα Χρήστου Γιολδάση εμπνευσμένο από την ηχητική επένδυση του Prince of Persia videogame, που έλιωνε εκείνο τον καιρό, υπεύθυνος για την οποία όπως ανακαλύψαμε αργότερα ήταν ο Jeff Burrows μπασίστας μιας άγνωστης σε εμάς μέχρι τότε καναδικής μπάντας των Tea Party. Ένα γκρουπ με το οποίο μοιραζόμαστε αρκετά κοινά όπως επιρροές και μουσικό ύφος επίσης είχαμε την τιμή και την χαρά να μοιραστούμε με τον Jeff Martin τον Σεπτέμβριο του 2009 μαζί με τους Αλεξανδρουπολίτες INK... Πολλούς χαιρετισμούς στον Χρηστό και τον Κώστα.

Transcendence

Ένα κομμάτι για τις ψευδαισθήσεις που δημιουργούν τα ναρκωτικά, τις μεταβάσεις και την βίαιη επιστροφή στην πραγματικότητα. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για το πιο ακριβό, το πιο δυνατό και ταυτόχρονα με τα χειρότερα ξενερώματα... Τον έρωτα.

Ibidem

Κατά την γνώμη μου το πιο πνευματιστικό κομμάτι του 'In Consequence' και το πιο δύσκολο να αποτυπωθεί όλο το μεγαλείο αυτής της σύνθεσης στο εν λόγω ηχογράφημα. Το καλό είναι ότι ωριμάζει μαζί μας στις συναυλίες μας και κάθε φορά είναι κυριολεκτικά μια ξεχωριστή εμπειρία. Άξια αναφοράς είναι η συμμετοχή του Duncan Patterson, γνωστός στο ευρύτερο κοινό μέσα από την δουλειά του στους Anathema και τους Antimatter,  με κάποια επιπρόσθετα πλήκτρα.

Evening on my Dark Hillside

Όλα έγιναν ένα νωχελικό απόγευμα υπό το άκουσμα του "Black Mountain Side" των Led Zeppelin, χαζεύοντας την πλαγιά έχω από το παράθυρο του σπιτιού μου... να μην πω και για το νεκροταφείο πάνω της... Ανάμεσα στα κρουστά ακούγεται και ένα μικροσκοπικό τουμπελέκι τουριστικό κειμήλιο  που πήρε ο πατέρας του Αλέξη σε ταξίδι που έκανε στην Τουρκία... Είχαμε τεράστιο budget αρχικά για την ηχογράφηση αλλά τα σπαταλήσαμε σε γκοφρέτες.

 Hypoxia

Μάλλον για τις εφιαλτικές κρίσεις πανικού που βιώνουν διάφοροι από τις τύψεις που δημιουργεί η αυτοκριτική πού εκδηλώνεται μόνο υποσυνείδητα μέσα στο όνειρο τους μιας και είναι πολύ απασχολημένοι, με όλα τα ανούσια πράγματα στα οποία επιδίδονται, για να την εξασκήσουν οικειοθελώς ξύπνιοι όπως θα έπρεπε.

A Void

Ο συναγωνιστής του "Ibidem" σε πνευματισμό... Το χαρακτηρίζει μια γλυκιά απόγνωση και μια νοσταλγία για το σπίτι σαν κατάσταση όχι το κτίσμα.

Static

Χονδρικά για τα παράσιτα που υπάρχουν στην επικοινωνία μας με τους άλλους η ακόμη και τον εαυτό μας. Είτε είναι Taboo, "Ντροπή" ...  Οι τοίχοι γενικότερα που χτίζουμε κατασπαταλώντας τα υλικά που προορίζονταν για γέφυρες...

Next Illusion to Fade

Συνειδητοποιήσεως συνέχεια και η έξοδος από το album με ένα σημείο αναφορά στις "σκαθαρένιες" μας επιρροές... Απολαύστε Υπεύθυνα.

Οι μέσα σε εισαγωγικά «δικοί μας» Stop Rewind Play και λέω μέσα σε εισαγωγικά γιατί ο Χάρης Ραζάκος( τραγούδι-φλάουτο) είναι Καβαλιώτης μας δίνουν μια διαφορετική προσέγγιση στο Alternative Rock  στοιχειό με επιρροές και τα την γνώμη μου από Muse και Placebo, με μελωδικότητα και προσεγμένη διάθεση να μας πουν ότι είναι εδώ και θα μείνουν!

Οι Stop Rewind Play (myspace/stoprewindplaygreece) είναι μια πενταμελής ροκ μπάντα που δραστηριοποιείται στην Αθήνα τα τελευταία 3 χρόνια, συνθέτοντας δικά της κομμάτια με αγγλόφωνο στίχο σε alternative και post rock μουσικές. Πρόσφατα ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν αυτόνομα το πρώτο τους ΕΡ με τον ομώνυμο τίτλο «Stop Rewind Play», που αποτελείται από 4 κομμάτια, τα οποία ουσιαστικά είναι και τα πρώτα κομμάτια της μπάντας.
Οι Stop Rewind Play αποτελούνται από τους: Χάρη Ραζάκο (φωνή, φλάουτο), Δημήτρη Τράκα (ηλεκτ. κιθάρα), Χρήστο Κρεμαστά (ηλεκτ. κιθάρα), Γιάννη Τσούτσα (μπάσο) και Άγγελο Γκιόκα (τύμπανα).To EP ανοίγει με το κομμάτι ("Lights Getting Stronger") που ουσιαστικά αποτελεί και την πρώτη δημιουργία του συγκροτήματος, για αυτό το λόγο εξάλλου οι στίχοι του κομματιού είναι αυτοί που εμπνεύσαν το όνομα της μπάντας, ενώ είναι νομίζουμε χαρακτηριστικό κομμάτι, που περιέχει αρκετές από τις επιρροές της μπάντας και αποδίδει το στυλ, πάνω στο οποίο θα κινηθούν οι επόμενες δημιουργίες.
Το "Wicked" είναι η απόπειρα του συγκροτήματος να δημιουργήσει πάνω σε μια διαφορετική φόρμα, αυτή του Βαλς, κάτι το οποίο έχουν επιχειρήσει και άλλες ροκ και alternative μπάντες, αποτελώντας μια πρόκληση σίγουρα. Οπως είναι φυσιολογικό ο στίχος ρέπει προς ρομαντικούς, καταθλιπτικούς και περιπαικτικούς συνειρμούς, ενώ πρωταγωνιστεί εδώ και το φλάουτο, που είναι η πινελιά, πάνω στην διαφορετικότητα που θέλουμε να πιστεύουμε πως έχει ο ήχος μας.
Το επόμενο κομμάτι "Blindness", προέρχεται από μια προσπάθεια να δοθεί ένας πιο κοινωνικός και πολιτικοποιημένος τόνος στο ΕΡ αυτό, αλλά και στη μουσική του γκρουπ, και ντύνει ουσιαστικά η μουσική τους στίχους και όχι το αντίθετο, ενώ το cd κλείνει με ένα ορχηστρικό κομμάτι, τοποθετημένο μέσα στο alter ego του συγκροτήματος, την post-rock δηλαδή ταυτότητα του. Το "Loneliness Is What's Felt Among People", αποτελεί ένα ίσως από τα πιο φιλόδοξα εγχειρήματα του EP αυτού, προσπαθώντας να περάσει μέσα από μια σειρά μουσικών θεμάτων με σταδιακή δυναμική εξέλιξη, ζιγκ-ζαγκ, πισωγυρίσματα και επαναληπτικούς κύκλους, όπως πάνω-κάτω η ίδια η ζωή..."

Στο τέλος άφησα τον διαφορετικό από την δισκοπαρουσιαστική αυτή παρέα ,τον δικό μας Νικό Ζάρκο ,ένα Καλλιτέχνη κλασσικής κιθάρας που επιμένει να μας δείχνει τον δρόμο προς την ποιότητα της κλασσικής μουσικής με εφόδιο τις σπουδές του στην κλασσική κιθάρα, υλοποιώντας έργα Ελλήνων συνθετών κλασσικού ρεπερτορίου κάνοντας μας υπερήφανους!

Τα έργα που περιλαμβάνονται στο cd του Νίκου Ζάρκου είναι τα εξής:

1-5 Christina Athinodorou(1981)

Wasted Window (2006-07)

I.Liberamente

II.Moderato

III.Allegro parlando

IV.Slow,mysterioso

V.Allegro appassionato

6 Thodore Antoniou(1935)

Fantasia In Memoriam(1996)

7 Nikos Harizanos(1969)

Stasichordon(2007)

8 Ioannis Kalantzis (1966)

Visitor(2001)

9 Georgia Kalodikis (1975)

Aihmes(2007)

10 William Antoniou(1987)

            Aphierosis(2004)

11-13 Leonidas Kanaris(1963)

            Sonata,op. 14 (2000)

                        I.Dramatico

                        II.Ritual

                        III.Variations on E

Και μια μικρή αλλά περιεκτική παρουσίαση των συνθετών που ο Νίκος Ζάρκος συμπεριλαμβάνει στο πρώτο του δισκογραφικό βήμα.

Η Χριστίνα Αθηνοδώρου γεννημένη στην Πάφο της Κύπρου το 1981, συνθέτει και διευθύνει μουσικά σύνολα έχοντας ως καλλιτεχνική της βάση την Αγγλική πρωτεύουσα. Το Wasted Window (2006-07) δεύτερο έργο της για κιθάρα μετά το Iris (2005)- είναι μια σύνθεση γεμάτη δραματικότητα και επιθυμία για απόδραση από τα «σφαλιστά παράθυρα» της πραγματικότητας, καλλιτεχνικής ή επίγειας. Το πρώτο και τέταρτο μέρος αποτελούν μικροσκοπικές απορίες που συμβολίζουν, σύμφωνα με τη συνθέτρια, την ανάγκη για αναπνοή, ένα αίτημα που μερικώς μονάχα ικανοποιείται στο φινάλε Allegro appassionato με τις χαρακτηριστικές οργιαστικά επαναλαμβανόμενες συγχορδίες. Ο Θόδωρος Αντωνίου (γεν. 1935), πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έγραψε τη Fantasia in Memoriam το 1996 εις ανάμνησιν του Μάνου Χατζιδάκι (1925-1994), αυτής της εμβληματικής και πολυσύνθετης προσωπικότητας της σύγχρονης Ελληνικής πολιτιστικής ζωής. Το έργο αποτελεί μιαν ευρύχωρη και ελεύθερη φαντασία σε μορφή του δημοφιλούς τραγουδιού Χάρτινο το Φεγγαράκικαι λειτουργεί ως αναπόληση του Χατζιδάκι και ταυτόχρονα σα μιαν απόπειρα στοχασμού γύρω από την αινιγματική του φύση. Ο Νίκος Χαριζάνος γεν. 1969) συνέθεσε το Στασίχορδον το 2007 για μια συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη του κιθαρίστα και παιδαγωγού Δημήτρη Φάμπα (1921-1996). Δανειζόμενος στοιχεία από την παράδοση των blues δημιουργεί την αίσθηση ενός μουσικού έργου που επιπλέει, σχεδόν υδάτινου, εξερευνώντας το αρμονικό βάθος της κιθάρας σε ασυνήθιστα τολμηρό βαθμό. Ο Ιωάννης Καλαντζής (γεν. 1966), πολυπρισματικός συνθέτης με σπουδές στη Λυών της Γαλλίας, αισθάνεται άνετα συνθέτοντας τόσο για MaxMSP, όσο και για ένα φαγκότο ή μια κλασική κιθάρα. Λακωνικά περιγράφει το ως «η αναφορά εμπειριών και αντιδράσεων ενός νεαρού επισκέπτη σε ένα ανεξερεύνητο ερημικό τοπίο».

Η Γεωργία Καλοδίκη (γεν. 1975) δημιουργεί το καλειδοσκοπικό περιβάλλον του έργου της Αιχμές αντιπαραθέτοντας μικρές αιχμηρές φράσεις δύο ή τριών φθόγγων με θηλυκά ευαίσθητες αρμονικές υφές που μιμούνται την άρπα. Η μουσική σύνθεση κορυφώνεται με μια καταιγιστική ανάπτυξη της αγριωπής πλευράς του έργου, οδηγείται σε μια συγχορδία διαρκείας, σύντομα όμως αποσυμπιέζεται μέσω μιας κυκλικής πορείας που φέρνει στο νου την αρχική ατμόσφαιρα

Ο Γουίλιαμ Αντωνίου (γεν. 1987, Βοστόνη, Μασαχουσέτη), γιος του συνθέτη Θόδωρου Αντωνίου και της σοπράνο Susan Lambert, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσική και έδειξε το ταλέντο του σε μικρή το 2005 υπήρξε ο νεότερος συνθέτης που συμμετείχε στο “New Composer/Librettist Studio” στη Νέα Υόρκη. Το έργο του Αφιερώσις εις μνήμην της θείας του Σοφίας γράφτηκε το καλοκαίρι του 2004 και παραμένει το μοναδικό του έργο για την κιθάρα.

Ο Λεωνίδας Κανάρης (γεν. 1963), κιθαρίστας, παιδαγωγός και συνθέτης ιδιαίτερα αγαπητός στους ελληνικούς κιθαριστικούς κύκλους, συνέθεσε την εύγλωττα μακροσκελή  Σονάτα, op.14 το 2000. Στα τρία ευδιάκριτης φυσιογνωμίας μέρη της, εξερευνά τις δυνατότητες του οργάνου καταφέρνοντας να εκφέρει ένα μουσικό λόγο αυστηρά ιδιωματικό και ταυτόχρονα γεμάτο λυρισμό και απαστράπτουσα εσωτερικότητα.