Vaglos: Δισκοπαρουσίαση The Shadows Of Ithaca

Μετά λοιπόν από καιρό μια έκπληξη μάς ετοίμαζαν δυο από τους ίσως πιο παλιούς εναπομείναντες υπηρέτες του metal στην Καβάλα. Ο Άγγελος Καλόγρηας, γνωστός και μη εξαιρετέος στη μουσική σκηνή της πόλης, έχοντας συμβάλει μη φειδόμενος κόπου και χρόνου θα έλεγε κάποιος, ακούραστος θα έλεγα εγώ, να κάνει το πάθος του πραγματικότητα. Συνοδοιπόρος ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ένας ίσως πιο low profile άνθρωπος, αλλά και "guitar hero" που αποκαλύπτεται και αφήνει την κιθάρα να μιλήσει για αυτόν.

Γεννήθηκαν οι "The Shadows Of Ithaca" και μέσα από το debut album τους μας επανασυστήνονται μουσικά, αγγίζοντας στιχουργικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα μέσω των τραγουδιών τους, συνδυάζοντας την μουσική ευρηματικότητα με καινοτομία που μας εκπλήσσει.

1)Mr.Incredible

Δυναμικό ξεκίνημα του album με επιρροές από παλιομοδίτικα metal groups, αλλά με μια πιο σύγχρονη άποψη, τα σκουριασμένα αλλά ακόμα κοφτερά μέταλλα συγκρούονται στην εισαγωγή, είναι όμως ο προπομπός για την μάχη των riffs και των drums που θα ακολουθήσει αργότερα.

2)American Woman

Τι να πρωτοπεί κάποιος για το συγκεκριμένο κομμάτι; Έχει πολυδιασκευαστεί από διάφορους αλλά αυτή την φορά ουσιαστικά μάς συστήνει τους "Shadows Of Ithaca" μέσω του πρώτου videoclip τους. Δώστε προσοχή στο "Doomsday Clock" που εμφανίζεται στην προεπισκόπηση του videoclip. Ως τραγούδι μού θύμισε πολύ το "Atomic Playboys" του Steve Stevens.

3)Above the water

Εδώ έχουμε μια πιο "poser" διάθεση που θυμίζει πολύ τα 80΄s και συγκροτήματα όπως λ.χ. οι "Dokken" στην τεχνική, αλλά αγγίζει και την αισθητική των "Saxon" στα φωνητικά .

4)Blue cold cell

Blues πατήματα, αργά, βασανιστικά, σαν να βλέπεις με το στόμα ανοιχτό την πανέμορφη τροτέζα να λικνίζεται στην μπάρα πάνω στα ψηλοτάκουνα της, μέσα στους καπνούς, κάνοντας αισθησιακό striptease. Ένα τραγούδι με βαθιά εσωτερικότητα και σκέψεις που βασανίζουν. Σίγουρα τις έχουμε πολλάκις ζήσει ή τις συναντάμε σχεδόν καθημερινά, αλλά συνεχίζουμε να μαχόμαστε για επιβίωση!

5)Now That The Buffallo Has Gone

Ωδή ίσως στην μεγαλύτερη ράτσα ανθρώπων που μπόρεσε και συνεχίζει ακόμα να επηρεάζει με την υπόσταση της, την ηθική της και την αγάπη της για την φύση όλο τον κόσμο, τους Ινδιάνους! "Σκοτεινά" πατήματα, αργόσυρτα φωνητικά, σαν να πλησιάζει μια απειλή που γιγαντώνεται αργά αλλά μας κυριεύει.

Στην αρχή ακούγεται το ινδιάνικο Cherokee flute, που διακόπτεται σαν ένα μαχαίρι να κόβει το λαιμό του ανυποψίαστου Ινδιάνου που κάθεται πλάι στην φωτιά. Ίσως ένα κομμάτι που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι που να έχουμε ξανακούσει.

6)Hunt The Hunter

Ήχος που θυμίζει έντονα την παλιομοδίτικη δυναμική των "Judas Priest". Εντυπωσιάζει η ισπανική ακουστική κιθάρα, ενώ διέκρινα στοιχεία "Savatage" & "Annihilator"! Πολλά ακόμα στοιχεία κάνουν την εμφάνιση τους εδώ, σε ένα αμιγώς συναυλιακό κομμάτι. Δικαίως ο τίτλος του album

7)In Basement and Attics

Progresive, aggressive, poetic και εκπληκτική προσπάθεια να συνδεθεί το ελληνικό στοιχείο με τους στίχους του Κ. Καβάφη από το ίσως καλύτερο του ποίημα, την "Ιθάκη", με όλο αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε μουσική metal καινοτομία. Τέτοια σύνθεση είχα συναντήσει στο δεύτερο album των "Raw Silk" - "Borders Of Light", στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου.