-Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει δει τις ταινίες εκείνες που ακούγονται τα τραγούδια σου αλλά φαίνεται να τα τραγουδάει ο Βαγγέλης Σειληνός και να μην νομίζει ότι είναι δική του η φωνή.
-Ναι ισχύει αλλά στο «Η Θεία μου η Χίπισσα» φαίνομαι στην σκηνή που χορεύουν ο Φώτης Μεταξόπουλος με την Φοντάνα στα Μάταλα, εγώ είμαι αυτός που τραγουδάω και φαίνομαι απλά δεν κοιτάω την κάμερα γιατί φοβόμουν μην πέσω γιατί είχε βράχια.
1.Search for Love (Ταινία:Η θεία μου η Χίπισσα)
-Αυτά τα τραγούδια τα έχεις σε κάποιο δικό σου δίσκο;
-Σε δικό μου δίσκο όχι ,αλλά έχουν βγει σε συλλογές. Και τα 3 είναι του Μίμη Πλέσσα.
2.Sunshine for your dreams (Tαινία:Η παριζιάνα)
2.Come on Baby (Ταινία: Μαριχουάνα STOP)
-Σε ρωτάω γιατί τα τραγούδια αυτά είναι πολύ μικρά σχεδόν ενάμιση λεπτό και φαντάστηκα ότι θα υπήρχαν σε μεγαλύτερη έκδοση.
-Όχι σε δικό μου δεν τα έχω βάλει ποτέ .Εγώ δεν ήθελα να ασχοληθώ με την Ελληνική δισκογραφία ,ο νους μου ήταν πάντα να φύγω. Παρόλα αυτά από 16 ετών που είχα γίνει επαγγελματίας μουσικός παρότι δεν είχα τελειώσει ακόμα το σχολείο. Βέβαια είχα υποσχεθεί στον πατέρα μου ότι θα το τελειώσω και επειδή δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω στο δημόσιο σχολείο μιας και δούλευα νύχτα αναγκάστηκα να πάω σε 2 ιδιωτικά που δεν ήμουν και τόσο υποχρεωμένος να πάω επειδή πλήρωνα.
-Έχεις μεγάλη δισκογραφία στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό ,γιατί όμως δεν έμεινε το όνομα σου γνωστό ως τώρα;
-Όταν έκανα αυτά τα τραγούδια έιμουν γνωστός σε όλα τα Night Club της Αθήνας, τότε δεν γινόμασταν γνωστοί από τους δίσκους αλλά από τη δουλειά! Εκείνη την εποχή δεν τα είχα προωθήσει καθόλου αυτά τα τραγούδια, βγήκαν τα έργα , ακούστηκε η φωνή μου και το όνομά μου αλλά μέχρι εκεί. Διότι μετά έφυγα και πήγα στη Γαλλία. Εκεί ο Λουκάς Σιδεράς μαζί με τον Ντέμη Ρούσσο ,όταν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου αρνήθηκε να ακολουθήσει στις συναυλίες που είχαν κανονιστεί για την περιοδεία του συγκροτήματος γιατί φοβόταν τα αεροπλάνα και μιας και δεν γινόταν να μετακινηθεί αλλιώς, ήθελε και να ακολουθήσει solo καριέρα αλλά εκκρεμούσαν πολλές συναυλίες, έτσι θέλησαν να πάρουν μουσικούς και μου έκαναν την πρόταση να πάω ως κιθαρίστας και τραγουδιστής ,όπως και τον Λάκη Βλαβιανό που μετέπειτα έγραψε όλα τα Hit του Ντέμη αλλά και τον Χάρη Χαλκίτη. Στο Παρίσι λοιπόν έμεινα στο σπίτι του Λουκά και κάναμε αυτές τις συναυλίες ως Demis and Loukas from Aphrodite’s Child with Dimitri ,Lakis and Haris, έτσι έγραφε η αφίσα.
-Στο εξωτερικό είσουν ως Dimitri εκεί πως ήταν η αποδοχή του κόσμου;
-Στις αρχές είχα πάει πάρα πολύ καλά ,είχα κάνει και Νο1 σε όλη την Ευρώπη με το Poor Soul,μετά βέβαια όταν κάνεις μια μεγάλη επιτυχία ,πρέπει να βρεις ένα τραγούδι δυνατότερο ,αλλά δυστυχώς οι manager δεν μπόρεσαν να μου βρουν ένα τέτοιο τραγούδι και εγώ δεν έγραφα ακόμη τραγούδια. Κάναμε κάποια τραγούδια τα οποία πούλησαν ,μπήκαν στα top 20 και top 30,μου είχε γράψει και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου αλλά στο τέλος δεν ασχολήθηκε τόσο γιατί είχε ζητήσει πολλά χρήματα από την εταιρεία και την πλήρωσα εγώ, έκανα βέβαια και άλλος δίσκους με επιτυχία και έτσι μπορούσα και δούλευα ,γιατί στη Γαλλία δεν υπήρχε δουλειά κάθε βράδυ όπως εδώ ,ήταν να κάνεις εμφανίσεις τα Σαββατοκύριακα. Με αυτές τις επιτυχές ζούσα άνετα ,αλλά είχα προβλήματα με την εταιρεία γιατί είμασταν στην ίδια εταιρεία με τον Ρούσσο και με σύγκριναν με αυτόν ενώ δεν είχαν καμία σχέση οι φωνές μας ,μόνο για το ότι είμασταν και οι 2 Έλληνες και είχα δουλέψει με τους Aphrodite’s Child.Οι μάνατζερ του Ντέμη ήταν πολύ δυνατοί και προσπαθούσαν να μην ξεμυτίσω εγώ γιατί πίστευαν ότι θα έκανα κακό στο Ντέμη .
-Αν και εμένα δεν είναι μου αρέσει ιδιαίτερα ο Ντέμης Ρούσσος.
-Αυτό είναι θέμα γούστου , ο Ντέμης είναι φαινόμενο και έχει φωνή που είναι σπάνια .Η αληθινή του φωνή με το φαλτσέτο του ήταν το ίδιο πράγμα , ανέβαινε πάρα πολύ ψηλά, έφτανε γυναικείους τόνους , πήγαινε τρεισήμιση με 4 νότες πιο πάνω από άνδρα. Είχε φοβερή έκταση.
Έτσι όταν έβγαινε ένας δίσκος μου ,σαν να μη υπήρχε κάποιος να σπρώξει τα τραγούδια ,δεν έπαιζαν τα τραγούδια μου τόσο συχνά στα ραδιόφωνα, δεν εμφανιζόμουν τόσο συχνά σε άλλες χώρες και άρχισα να τσακώνομαι με την εταιρεία μου ,ήθελα να και να φύγω , είχα 5ετές συμβόλαιο με την Columbia δυστυχώς και έγραφε το συμβόλαιο ότι μετά τα 5 χρόνια εάν δεν έστελνα κάποιο γράμμα ότι δεν ήθελα να συνεχίσω μαζί τους ανανεωνόταν για άλλα 2 έτη ,εγώ το ξέχασα και άργησα μια εβδομάδα ή 10 μέρες και μου έστειλαν γράμμα ότι συνεχίζουμε για άλλα 2 έτη ,τρελάθηκα! Εγώ ήθελα να φύγω, τους παρακαλούσα γιατί είχα προτάσεις ,αλλά μου λέγανε έχεις συμβόλαιο, τους λέω θέλω να πάω στην Ελλάδα και μου είπαν πήγαινε ,έτσι λοιπόν με καταρράκωσαν και το 80 γύρισα πίσω.
-Διάβασα ότι είσασταν στην Ρόδο τα τελευταία χρόνια στο ξενοδοχείο της Κυρίας Ντίας Καψή, εκεί τραγουδούσατε τα τραγούδια των ταινιών και τις διασκευές όπως το Whiter Shade Of Pale των Procol Harum και του Oscar Benton το Bensonhurst Blues;
Κύριε Τάδε (Bensonhurst Blues)
-Οι διασκευές που αναφέρεσαι είναι Live, είχα βάλει ένα cd recorder και τα έγραφα live είναι one take που λένε ,κατά καιρούς τα πουλούσα στους πελάτες, έκανα cd και τα πουλούσα στο ξενοδοχείο.
-Είχαν και τα τραγούδια των ταινιών μέσα;
-Όχι ,μια φορά τα είπα όταν με κάλεσε ο Τόνι Σφήνος στα Μάταλα ,είχα να τα τραγουδήσω 40 χρόνια.
-Γιατί τέτοια αποστροφή; Δεν σου άρεσαν;
-Να σου πω την αλήθεια όχι! Ούτε σαν τραγούδια ,ούτε σαν ερμηνεία δικιά μου, είμουν παιδί τότε .Ούτε 20 ετών δεν είμουν.
-Πιστεύω ότι εάν το συνέχιζες αυτό το είδος θα είχες μεγαλύτερη επιτυχία στην Ελλάδα.
-Είχε έρθει τότε ο Λαμπρόπουλος από την Columbia και με βρήκε στο Παρίσι ,αλλά αρνήθηκα επειδή τραγουδούσα Αγγλικά ήθελα να κάνω καριέρα στο εξωτερικό, στην Ελλάδα τότε δεν πουλούσαν τα αγγλόφωνα τραγούδια ,με ήξεραν στην Αθήνα οι μαγαζάτορες και δούλευα πάρα πολύ καλά αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα. Τώρα στη Ρόδο είμουν την δεκαετία του 2000 μέχρι το 2011 και δεν τα έλεγα γιατί είχαμε όλο ξένους εκεί ,κανείς δεν τα ήξερε και ελληνικά σπάνια τραγουδούσα, η συμφωνία για να πάω εκεί ήταν να μην επεμβαίνει κανείς στο πρόγραμμά μου και θα έκανα το δικό μου πρόγραμμα μόνο με τραγούδια που μου αρέσουν.
-Τώρα βιοπορίζεστε από την μουσική ή ασχολείστε με κάτι άλλο;
-Όχι πάντα με την μουσική ασχολούμαι, έχω γράψει πολλά τραγούδια και τα έχω σε μακέτες γιατί δεν είναι ολοκληρωμένα .Είχα κάνει σχεδόν ένα album στην Αμερική αλλά δεν μπορούσε να πωληθεί ως ένα album ,αλλά σαν μεμονωμένα τραγούδια ,οι απαιτήσεις των Αμερικανών ήταν πολύ μεγάλες και η μάνατζερ μου είχε βάλει πάρα πολλά λεφτά γιατί τα στούντιο ηχογράφησης ήταν πανάκριβα , με το καλημέρα ήθελαν 200 δολάρια την ώρα, έτσι περνούσε ο καιρός και άρχισα να βαριέμαι και είχα πει εάν γίνει η δουλειά οκ αλλιώς θα δουλεύω σε night clubs που ήταν κάτι που μου άρεσε ,ε τότε βρέθηκε αυτή η δουλειά στη Ρόδο.
-Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε δηλαδή κάτι στο μέλλον;
-(Γέλια) Έχω πατήσει τα 71 ,πιο μέλλον πλέον;
-Εντάξει υπάρχουν και καλλιτέχνες που δεν έχουν σταματήσει ακόμη .
-Με είχε πλησιάσει ένας παραγωγός Ιταλός αλλά δεν τα βρίσκαμε στο ύφος.Tώρα πλέον δεν έχω χώρο να απογοητευτώ πάλι ,γράφω πάντα και ηχογραφώ στο σπίτι ,μου αρκεί η γνώμη των φίλων μου που έχουν ένα που αυστηρό κριτικό αυτί και μου φτιάχνει την ημέρα μου .
-Τώρα μπορεί να σας βρει κάπου αν και με την κατάσταση που επικρατεί είναι όλα πολύ δύσκολα.
-Μα δε παίζω πλέον ,έχω βαρεθεί , να πάω να παίξω για ελάχιστα χρήματα και να φορολογηθώ ,δεν αξίζει. Ευτυχώς είμαι καλά οικονομικά .Αλλά εάν με πιάσει το μεράκι μπορεί να το προσπαθήσω πάλι!
-Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου έκανες να μου δώσεις αυτή την συνέντευξη.
-Και εγώ ευχαριστώ.
https://www.dimitritambossis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου